เมื่อวานแดดร้อนจนถึงขั้นถอดเสื่อโค้ทเดินได้ อากาศเหมือนปลายฤดูร้อน ทั้งๆที่เข้าฤดูหนาวแล้ว. ตั้งแต่เข้าฤดูหนาวมารู้สึกว่าบรรยากาศจะโรแมนติคแบบง่วงๆ ฟ้ามืดเร็ว 4-5 โมงเย็นนี่มืดสนิทแล้ว เวลาเช้าๆก็อากาศครึ้มๆมืดๆเหงาๆ .เป็นบรรยากาศที่ทำให้ไม่อยากลุกจากที่นอนอุ่น-อุ่นไปไหน.
ผู้เข้าชมทั้งหมด
Monday, November 15, 2010
เดินมาราธอนรอบปราก
เมื่อวานแดดร้อนจนถึงขั้นถอดเสื่อโค้ทเดินได้ อากาศเหมือนปลายฤดูร้อน ทั้งๆที่เข้าฤดูหนาวแล้ว. ตั้งแต่เข้าฤดูหนาวมารู้สึกว่าบรรยากาศจะโรแมนติคแบบง่วงๆ ฟ้ามืดเร็ว 4-5 โมงเย็นนี่มืดสนิทแล้ว เวลาเช้าๆก็อากาศครึ้มๆมืดๆเหงาๆ .เป็นบรรยากาศที่ทำให้ไม่อยากลุกจากที่นอนอุ่น-อุ่นไปไหน.
Sunday, November 14, 2010
Kratochvile Chateau ชาโต้วเล็กๆในชนบท
เช้าวันอาทิตย์
ตื่นเช้ามาเตรียมกาแฟกับอาหารเช้าง่ายๆให้เพทร ประกอบไปด้วย ขนมปัง เนยสดหอมๆ แยมแอปริคอท โยเกิร์ต และกาแฟที่ส่งกลิ่นกรุ่นไปทั่วห้องนั่งเล่นเล็กๆของเรา พร้อมดูรายการโปรดทางทีวี ซึ่งเป็นข่าวรอบโลก เช้าๆวันอาทิตย์ที่สดใสแบบนี้เราจึงรู้สึกผ่อนคลาย ต่างจากเมื่อวันเสาร์ที่ถึงแม้จะเป็นวันหยุดแต่ฉันก็ยังรู้สึกแทบไม่อยากทำอะไร .
Saturday, November 13, 2010
วันแต่งงาน
เพื่อนที่เราคบกันมา 20 กว่าปี รู้จักกันตั้งแต่ใส่ชุดนักเรียนม.ปลาย แสดงความยินดีด้วยกันตอนใส่ครุยรับปริญญา จนกระทั่งใส่ชุดทำงาน มาวันนี้เพื่อนรักอยู่ในชุดเจ้าสาวแบบไทยๆที่ดูสวยงามและมีความสุข เต็มไปด้วยรอยยิ้ม เสียดายที่ฉันไม่สามารถไปร่วมงานได้ เนื่องจากระยะทางมันไกลเหลือเกิน ทำได้แต่ฝากความยินดีและอิ่มเอมใจ ที่เห็นเพื่อนรักเริ่มต้นชีวิตคู่ มีครอบครัว.
มิตรภาพน้อย-น้อย
ขณะที่รถบัสกำลังแล่นอยู่ ฉันได้ยินเสียงใสๆเจื้อยแจ้วอยู่ด้านหลัง พร้อมมือน้อยๆที่มาสะกิดไหล่ฉันเบา-เบา. เด็กน้อยถามไถ่ฉันด้วยภาษาของเธอที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่จับใจความได้ว่าเธออยากฟังเพลงกับฉัน. ฉันหันไปยิ้มให้ ถามไถ่ชื่อเธอ เธอก็เจื้อยแจ้วตอบ เราคุยกันอยู่นาน สำหรับฉันนั้น "ไม่เข้าใจ" สักเท่าไหร่ที่เธอพูด แต่ฉันแน่ใจว่าเธอ "รู้" ว่าฉันพูดอะไรกับเธอ. ฉันส่งหูฟังให้เธอ เธอรับมันไปฟัง ใบหน้าน้อยๆนั้นยิ้มแย้มตลอดเวลา ฉันรู้ว่าเธอไม่เข้าใจภาษาในบทเพลงสักเท่าไหร่ แต่เธอก็รู้เรื่องพอที่จะฮัมตามโดยไม่สนว่ามันจะเป็นภาษาอะไร. คงคล้ายๆกับฉัน ที่มาอยู่ในที่ๆแปลกถิ่น แต่ถ้าฉันฮัมตาม ฉันก็อาจอยู่ได้โดยสุขใจ.
เธอว่าเธอชอบฟังเพลง ตลอดเวลาเด็กน้อยหัวเราะสดใส ไม่ได้กลัวฉันที่เป็นคนแปลกหน้า หน้าตาแปลกๆสำหรับเธอเลย . ฉันแน่ใจว่าที่เธอคุยกับฉันเพราะว่า เธอเห็นฉันเป็นเพื่อน เป็นมิตร เป็นสัญญาณที่ส่งถึงกัน. ฉันแปลกใจทำไมเราที่เข้าใจโลกมากกว่าเด็กน้อยๆ ถึงไม่มีสิ่งนี้ เราถูกหล่อหลอมจนกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "ผู้ใหญ่"
มิตรภาพมีอยู่ทุกที่ ทุกหนแห่ง ฉันพบครั้งหนึ่งในรถบัสที่กำลังแล่นไปทางตอนใต้ของสาธารณรัฐเชค มิตรภาพของฉันชื่อว่า "อนิชก้า"